Er hadden zich 5 mensen aangemeld om iets te vertellen over de plek waar hij/zij woont. De vraag kon je op twee manieren opvatten.
Iets vertellen over je woonplek, over de geschiedenis of over iets wat je daar hebt meegemaakt.
Of: hoelang woon je hier al, hoe kwam je hier terecht, hoe is het om hier te wonen. 
We kregen daardoor twee verschillende soorten verhalen.

Op de Hoogte Kadijk, bij de Gekroonde Valk, vertelde Pieter Teepe hoe hij met buurtbewoners de Valk heeft terugehaald uit Zuid Afrika. Het beeld was daar terecht gekomen toen de familie Hovink  erheen verhuisde. De heren gingen op reis. En hebben hem gevonden, er een replica van laten maken en die heeft de herinnering aan de grootste brouwerij van Amsterdam weer levendig gemaakt. Daarna kregen ze van ex werknemers allerlei attributen, gingen ze zelf het over de hele wereld onder allerlei namen bekende bier brouwen, de brouwerij Poesiat en Kater ontstond en er kwam een prachtig herinneringsboek. Pieter kan er nog veel meer over vertellen.
Via het vroegere grammofoonwinkeltje op de Hoogte Kadijk, dat dekmantel was in de oorlog voor verzetsactiviteiten en waar de oudste bewoonster, Marie Jansen, als kind van 7 de waarheid haalde, in haar schoen vervoerde en later haar oom zag weg voeren (verhaal in de Buurtboeken 1018), liepen we naar de Binnenkadijk.
Angelie liet haar hofje zien. Hoe het wonen in een hofje is op zo'n mooie plek tegenover Artis en hoe groen de hofjes zijn. In het voorjaar gaan we het bloeiend bewonderen.
En toen kwamen we in de verborgen binnentuin van Tatja. Ze vertelde hoe ze hier is komen wonen en hoe fijn het is uit te kijken op de binnentuin, een verborgen Parel. Zij is overigens sinds ze hier woont heel actief op de Kadijken.
Ada liet ons kunst op het Kazerneterrein zien. En wat je normaal niet ziet is het bijzondere hek om het gebouw van de vroegere kantine heen dat heel erg in verval is. De gekleurde stenen en het patroon van de stenen op het Wilhelmina Blombergplein is aan het vervagen. Ze is bezig met actie om herstel (van beide kunstwerken) voor elkaar te krijgen.
Tenslotte gingen we naar Ernst in de Pieter Vlamingstraat. Ernst liet ons zien hoe hij 's morgens uit het raam kijkt en de zon ziet reflecteren in de flats aan de overkant. Hij geniet hier heel erg van. En voor zijn deur is het stoelen kunstproject waar voorbijgangers altijd wel even op gaan zitten.
Voor het Napoleontische huis naast Inge hadden we geen tijd meer.
In het voorjaar doen we een nieuwe poging met oude, maar nu bloeiende tuinen en met nieuwe verhalen.
In de hoop dat ook andere binnenbuurters nu geinspireerd zijn om mee te doen of mee te wandelen. 
Als stadsdorp is het belangrijk om elkaar te ontmoeten en te kunnen 'plaatsen'.
De binnenbuurten zijn de kern van het stadsdorp (vind ik) dus doe mee en weet wie waar woont.
zie de foto's hieronder!
AW